Η Προσχολική ηλικία θεωρείται πολύ σημαντική για την κινητική ανάπτυξη. Οι κινητικές δεξιότητες δεν αναπτύσσονται αυτόματα ούτε μέσα από το ελεύθερο παιχνίδι.

To παιχνίδι και η κίνηση είναι ιδιαίτερα σημαντικά στην καθημερινότητα των παιδιών και ως εκ τούτου η αναγνώρισή τους από τους συνομήλικους συνδέεται άμεσα με τις κινητικές τους ικανότητες. Καλό λοιπόν  θα ήταν να αναλογιστούμε την  επίδραση των κινητικών δραστηριοτήτων στα παιδιά τα οποία έχουν κινητικές αδυναμίες.

Συχνές αποτυχίες ενέχουν τον κίνδυνο να δημιουργήσει το παιδί μια αρνητική αντίληψη για το άτομό του. Ένα παιδί που θεωρείται από τους συνομήλικους του ή και από τους ενήλικες αδέξιο ή άχρηστο και από το οποίο δεν περιμένει κανείς να έχει κάποια ικανότητα νιώθει τελικά αποτυχημένο. Κάποια από αυτά τα παιδιά αντιδρούν με απελπισία και υποχώρηση, ενώ άλλα οδηγούνται στο bullying. To χειρότερο όμως είναι πως οι αρνητικές κινητικές εμπειρίες μεταφέρονται εύκολα και σε άλλους τομείς της ζωής των παιδιών